Waarom ook niet

"Ik ben een winterpeen" suggereerde mijn telefoon, toen ik de buurvrouw wilde schrijven dat ik een winterloper ben. Dat schreef ik als onderdeel van de overwegingen over deelname aan de marathon van Berlijn. Marathon. Het doel was dit jaar toch een halve? Goed punt. Maar ook: waarom ook niet? En daarbij: als ik een hele loop, heb ik die halve ook maar mooi te pakken. Twee vliegen in één klap, win-win-situatie, et cetera. Maar vooral: waarom ook niet? Ik geniet inmiddels van lange afstanden, plak extra stukken aan korte rondjes omdat ik er dan pas lekker in kom, kijk uit naar een duurloop en vind mijn hardloopschoenen de mooiste die ik heb.

Alleen: ik ben een winterloper. Met weinig maak je mij op hardloopweergebied zo blij als een heldere, koude ochtend. Een gewoon zonnetje kan wel, maar die vieze zomerhitte: bah. Op zo'n benauwde dag waarop alleen een onweersbui verlossing kan bieden ga ik pas tijdens of na het onweer naar buiten. In de zon lopen doe ik zelden. De marathon van Berlijn is op 28 september. Zowel meteorologisch als astronomisch is het op dat moment herfst. De gemiddelde temperatuur ligt daar dan tussen de 10 en 19 graden. Dat vind ik al aan de warme kant, laat staan de voorbereidingskilometers die ik in de Hollandse brandende zomerzon zal moeten maken. Sam probeert me nog wijs te maken dat ik Rotterdam ook wel kan proberen. Over elf weken. Het weer van nu ligt me wel stukken beter. Maar vorig jaar liepen wij op de dag van die marathon de IJsselloop en klaagden steen en been over de onverwachte hitte. Dat kan ook dit jaar gebeuren. En andersom kan het best op 28 september ineens lekker fris zijn. Dus. Niets zo onvoorspelbaar als het weer (en mijn hardloopplannen). 

Zondag

Op zondagochtend is de mensheid te verdelen in twee categorieën. Zij die in bed blijven, en zij die opstaan. Zowel mijn geliefde als die van de buurvrouw behoort tot de eerste categorie, wij tot nummer twee.

Met een beetje pijn in ons hart maar nog veel meer zin om te gaan verlaten we onze geliefdes en rennen met het grootste gemak over de brug, door het park en langs de IJssel. We komen mensen tegen die ook liever naar buiten gingen dan dat ze in bed bleven. De groep mannen die in formatie en met metaaldetectoren de akkers afstruinde, omdat je misschien op zondagochtend wel de grootste kans hebt op het vinden van een schat. De wielrenners, soms in strakke pakjes, een ander in een oud joggingpak, die vriendelijk groeten of razendsnel voorbijschieten. De mannetjes (en één vrouw) van klootschietvereniging, waarvan we eerst alleen silhouetten konden onderscheiden en ons afvroegen wat zich daar op de dijk toch afspeelde. De hardlopers, die soms het hart van de buurvrouw sneller deden kloppen (een hartslagmeter verraadt alles) en waar we vakkundig de techniek van beoordeelden. Voor we het wisten waren we terug in de stad, die onzichtbaar in een magisch grote mistwolk was gehuld.

En toen gingen we allebei in ons eigen huis met onze eigen man die inmiddels uit bed was lekker schaatsen kijken. Wat een dag. 

Golf

Vanmiddag kwam ik met de trein langs een golfbaan. Daar zag ik een bejaarde (komen er ook wel eens niet-bejaarden op een golfbaan?) volgens mij geheel tegen de regels in met zijn handen een balletje uit een plas vissen. Toen vroeg ik mij het volgende af: waarom slaan ze de eerste bal van zo'n pinnetje? Daana moet je toch gewoon verder waar 'ie was geland? Dus moet je als golfer niet juist goed zijn in vanaf-de-grond en uit-het-zand en in-het-gras? Ervan uitgaand dat de meesten niet in staat zijn tot een hole-in-one of zelfs two of three, moet je meer ballen niet van een pinnetje slaan dan wel. Dus: waarom die eerste wel?

Ik ging op onderzoek uit. Het boekwerk met golf-regels bevat maar liefst 115 pagina's, waarvan pagina 29 t/m 43 gewijd zijn aan het uitleggen van definities. Ik vermoed dat de plas die ik zag valt onder 'Tijdelijk water': "'Tijdelijk water' is iedere tijdelijke concentratie van water op de baan die niet in een waterhindernis is en die zichtbaar is voordat of nadat de speler zijn stand inneemt (...) Een bal ligt in tijdelijk water wanneer hij erin ligt of met enig deel het tijdelijk water raakt." Dit 'tijdelijk water' valt in de categorie 'abnormale terreinomstandigheden' (ook stukken grond in bewerking en gaten of hopen of sporen gemaakt door holgravende dieren, reptielen en vogels zijn abnormale terreinomstandigheden), waarbij je nu niet moet denken dat alle dieren die graven ook holgravend zijn, want verderop staat de definitie "een 'holgravend dier' is een dier (anders dan een worm, een insect en dergelijke) dat een hol graaft om in te wonen of te schuilen, zoals een konijn, mol, bosmarmot, grondeekhoorn of salamander" maar nu komt het: "Noot: Een gat gemaakt door een ander soort dier, bijvoorbeeld een hond, is geen abnormale terreinomstandighed, tenzij het tot grond in bewerking is verklaard of als zodanig is gemarkeerd".

Dus: voor dieren waarvan het wel normaal is om te graven, wordt hun graafwerk beschouwd als abnormale omstandigheid, terwijl incidenteel graafwerk eerst tot 'grond in bewerking' moet worden verklaard om dan wel weer onder de abnormale omstandigheden te vallen. Daar heeft vast iemand over nagedacht.

De verdere spelregels bevatten ook wel fascinerende elementen. Zo is er een regel die voorschrijft dat je volgens de regels moet spelen: "Spelers mogen niet afspreken een Regel buiten werking te stellen of een straf niet te tellen".

En dan heb je ook nog 'Plaatselijke Regels' die bijvoorbeeld kunnen voorschrijven dat mierenhopen ook onder 'grond in bewerking' vallen, net als herten- of schapenpoep (dat overigens ook in de categorie 'los natuurlijk voorwerp' kan vallen, afhankelijk van de plaatselijke regels dus).

Hoe het zit met die afslag heb ik niet kunnen ontdekken, maar nu moet ik wel echt weer aan het werk.

Goede voornemens

Omdat het opschrijven een goede stok achter de spreekwoordelijke deur is. En ook omdat ik anders over 365 dagen echt niet meer weet wat ik eigenlijk van plan was dit jaar, en daarom nooit kan zeggen of ik mijn voornemens wel heb waargemaakt. Dus dit jaar: een lijstje. Om ze op te slaan, terug te kunnen lezen en mezelf te dwingen er alles aan te doen ze te halen.

Wat mij betreft heb ik aan het eind van 2014:

• een grotemensenhuis gekocht
• geaccepteerd dat ik 30 word (en aan het eind van het jaar: ben) (dit houdt in: dat ik als iemand mijn leeftijd vraag op neutrale toon antwoord geef en niet verontschuldigend)
• minimaal 520 kilometer gerend (gemiddeld 10 per week red ik in winter- en zomerstop met gemak maar tijdens het voetbalseizoen lang niet altijd)
• zelf loempia's gemaakt
• een echte halve marathon gelopen
• drie artikelen geschreven
• op tijd boerenkool geplant
• minstens vier soorten brood gebakken
• een kippenhok getimmerd

Vandaag doe ik hier in het geheel niks aan, dus het moet allemaal in de volgende 364 dagen gebeuren.
Ik heb er zin in.